Miejsce Pamięci Narodowej

Podczas wojny prusko-francuskiej (1870–1871) na Śląsku powstało kilka obozów jenieckich, w tym jeden w pobliżu wsi Lamsdorf. Pruskie władze wojskowe wykorzystały do urządzenia obozu uruchomiony kilka lat wcześniej poligon wojskowy. Pierwsi jeńcy przybyli na to miejsce jesienią 1870 r. (za oficjalną datę przyjmuje się 7 grudnia 1870 r.), natomiast pierwsze zwolnienia nastąpiły już w marcu 1871 r., jeszcze przed podpisaniem traktatu pokojowego. Większość jeńców opuściła Lamsdorf wiosną 1871 r.

Przeprowadzone do tej pory badania wskazują, że jeńcy przetrzymywani byli w dwóch miejscach na poligonie: pierwszym był obóz artylerii pieszej, czyli Fußlager, drugim – obóz artylerii polowej, czyli Feldlager. W późniejszym czasie miejsca te określane były jako obóz I i obóz II (Lager I i Lager II). Izolowani w nich jeńcy najprawdopodobniej uczestniczyli także w rozbudowie ich infrastruktury. Ogólną liczbę żołnierzy francuskich, którzy przebywali w obozie, szacuje się na ok. 6 tysięcy. Groby 52 z nich, wraz z pomnikiem poświęconym zmarłym, znajdują się na Starym Cmentarzu Jenieckim.