Kalendarium

1862–1864
Władze pruskie budują poligon wojskowy nieopodal wsi Lamsdorf.

1870–1871
Funkcjonuje pierwszy obóz jeniecki dla żołnierzy francuskich pojmanych w wojnie prusko-francuskiej.

1914–1918
W związku z działaniami wojennymi w okresie I wojny światowej w Lamsdorf działa obóz jeniecki dla żołnierzy państw ententy.

1921–1924
Na terenie byłego obozu jenieckiego istnieje obóz repatriacyjny (tzw. Heimkehrlager) dla Niemców przybyłych do Rzeszy z terenów przyłączonych do Polski.

26 VIII 1939
Władze niemieckie tworzą Dulag B Lamsdorf – obóz przejściowy Wehrmachtu dla jeńców polskich.

5 IX 1939
Do Lamsdorf przybywa pierwszy transport jeńców polskich.

4 X 1939
Władze niemieckie przekształcają obóz przejściowy Dulag B Lamsdorf w stały pod nazwą Stalag VIII B Lamsdorf.

14 VI 1940
Do Lamsdorf przybywają pierwsi jeńcy brytyjscy.

VII 1941
W Lamsdorf pojawia się pierwszy transport jeńców radzieckich. Władze niemieckie tworzą dla nich nowy obóz – Stalag 318/VIII F Lamsdorf.

X 1941
Obozowe władze przekazują do KZ Auschwitz ok. 4 tysiące, a do KZ Gross-Rosen – ok. 2,5 tysiąca jeńców radzieckich.

VI–XII 1943
W obozie następują zmiany organizacyjne. Stalag VIII B zostaje powiększony o obóz jeńców radzieckich (Stalag 318/VIII F) oraz o Stalag VIII D Teschen i staje się największym w Europie kompleksem obozów jenieckich.

XII 1943
Utworzony zostaje Stalag 344, który dzieli się na tzw. obóz brytyjski (Britenlager) i tzw. obóz radziecki (Russenlager).

X–XI 1944
Do obozu przybywa ok. 6 tysięcy powstańców warszawskich oraz ok. 1,6 tysiąca powstańców słowackich.

20 I 1945
Niemcy rozpoczynają ewakuację obozu.

17–18 III 1945
Obóz zostaje wyzwolony przez oddziały Armii Czerwonej.

VII 1945
W pobliżu wsi Kleuschnitz/Klucznik zostają odkryte masowe groby jeńców radzieckich.

VII 1945
Władze polskie tworzą na terenie Łambinowic obóz pracy dla cywilnej ludności niemieckiej.

XI 1945–I 1946
Trwają prace komisji radzieckiej i polsko-radzieckiej, które mają na celu zbadanie zbrodni popełnionych na jeńcach radzieckich. Przeprowadzona zostaje sondażowa ekshumacja zwłok.

2 XI 1945 i 26 I 1946
Podczas uroczystości państwowo-religijnych odbywają się symboliczne pogrzeby zmarłych jeńców.

X 1946
Obóz Pracy w Łambinowicach kończy swoje funkcjonowanie.

1964
Otwarty zostaje Cmentarz Jeńców Radzieckich oraz odsłonięty Pomnik Martyrologii Jeńców Wojennych.

1964 
Utworzone zostaje Muzeum Martyrologii Jeńców Wojennych w Łambinowicach jako Oddział Okręgowego Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu.

1965
Muzeum Martyrologii Jeńców Wojennych w Łambinowicach zostaje przekształcone w samodzielną placówkę kultury podległą Ministrowi Kultury i Sztuki.

1968
Tereny poobozowe oraz cmentarze wojenne zostają uznane za Pomnik Pamięci Narodowej w Łambinowicach.

1973
Zmieniona zostaje nazwa muzeum na Muzeum Martyrologii i Walki Jeńców Wojennych w Łambinowicach.

1984
Placówka otrzymuje nową nazwę: Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu.

1991
Rozpoczyna się proces upamiętnienia ofiar obozu pracy w Łambinowicach (1945–1946). Na terenie byłego obozu ustawiony zostaje krzyż i tablica informacyjna.

1992
Muzeum zostaje wpisane do rejestru narodowych instytucji kultury.

1995
Odsłonięty zostaje Pomnik Ofiar Obozu Pracy w Łambinowicach (1945–1946).

1997 
Odsłonięty zostaje Pomnik Powstańców Warszawskich – Jeńców Stalagu 344 Lamsdorf.

1999
Organizatorem muzeum staje się województwo opolskie.

2000–2002
Następuje likwidacja poligonu wojskowego.

2002
Otwarty zostaje Cmentarz Ofiar Obozu Pracy w Łambinowicach.

2002
Tereny poobozowe oraz cmentarze wojenne zostają uznane za Miejsce Pamięci Narodowej.