Aktualności

Uchwalona w 2011 r. ustawa o ustanowieniu dnia 1 marca Narodowym Dniem Pamięci Żołnierzy Wyklętych jest wyrazem „hołdu dla żołnierzy drugiej konspiracji za świadectwo męstwa, niezłomnej postawy patriotycznej”. Dla wielu „Wyklętych” konspiracja ta stanowiła kontynuację oporu wobec niemieckiego okupanta. Tak było w przypadku rtm. Witolda Pileckiego – żołnierza AK, więźnia KL Auschwitz, powstańca warszawskiego i jeńca Stalagu 344 Lamsdorf oraz Oflagu VII A Murnau. 

Witold Pilecki do niewoli Wehrmachtu trafił 5 października 1944 r., gdy wraz z żołnierzami zgrupowania „Chrobry II” znalazł się w Ożarowie, skąd transportem kolejowym dotarł do Lamsdorf, a następnie do oflagu w Murnau. Zapamiętano go jako opiekuna młodszych powstańców – stąd przydomek „Tato”. W lipcu 1945 r. opuścił Bawarię, by dołączyć do II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych we Włoszech. Osiadł na krótko w San Giorgio, porządkował swoje relacje z Auschwitz i omawiał z dowództwem planowane zadania w kraju. 

Do Warszawy powrócił 8 grudnia 1945 r. z misją utworzenia siatki konspiracyjnej. Zdobywał tajne informacje na temat gospodarki i polityki kraju, działalności NKWD i polskich komunistów, tropił przejawy terroru i monitorował sytuację partyzantów. Zebrany materiał poprzez kurierów przesyłał do PSZ na Zachodzie. W czerwcu 1946 r. Witold Pilecki otrzymał rozkaz natychmiastowego wyjazdu z Polski, ostrzeżenie, jednak m.in. z powodów rodzinnych pozostał w Warszawie. Decyzja ta okazała się tragiczna w skutkach – po aresztowaniu 8 maja 1947 r. oraz długim, brutalnym śledztwie został skazany na karę śmierci i rozstrzelany 25 maja 1948 r. 

Zachęcamy do skorzystania z oferty lekcji online o Witoldzie Pileckim – szczegóły w ulotce poniżej.